از این شبکه نام های زیادی تا حالا شنیدیم و باهاشون سر و کار داشتیم! خط تلفن، تلفن سیمی، خط تلفن ثابت، خط تلفن زمینی، خط تلفن آنالوگ و … درواقع بیشتر بر اساس کاربردش نامگذاری شده!
شبکه تلفن عمومی یا شبکه مخابراتی عمومی به انگلیسی Public Switched Telephone Network یا همون PSTN در واقع همون شبکه ایه که کل خطوط تلفن دنیا رو به هم وصل کرده! خوب چطوری؟
از خط تلفن خونه خودمون شروع کنیم. کابل تلفنی که به گوشی تلفن یا مودم وصل میشه داخلش دو تا سیم مسی هست که این زوج سیم مسی همین شکلی تا مرکز مخابراتی محله ما یعنی همون جایی که برای خرید خط تلفن، جابجایی و یا قبض و این چیزا معمولا بهش مراجعه میکنیم ادامه پیدا میکنه و متصل میشه به تجهیزات اون مرکز.
حتما دیدید که از این مرکز مخابراتی ها تو هر محله ای معمولا یکی هست، فرقشون فقط تو پیش شمارشونه، یکی مثلا خط تلفن هاش با 22 شروع میشه یکی 44 یکی دیگه 88 و …
وقتی از خط تلفنتون به خط تلفن یه محله دیگه تو شهر خودتون تماس میگیرید، صدا یا سیگنال صوتی روی ولتاژ اون دوتا سیم مسی سوار میشه میره به مرکز مخابراتی خودتون بعد از اونجا به مرکز اون یکی محله و در نهایت دوباره از روی زوج سیم مسی به گوشی تلفن شماره مقصد میرسه و اینجوری مکالمه تلفنی قابل انجام میشه!
مرکز مخابراتی همه محله ها به یک مرکز مخابراتی اصلی توی شهر وصل میشه که اون مرکز یدونه کد مجزا داره مثلا میدونیم که کد شهر تهران 021 هست.
مراکز اصلی همه شهرها باز به یدونه مرکز اصلی استانی وصل میشه که یه بخشی از شماره کد شهرها درواقع مربوط به این مرکز استانیه مثلا همه شهرهای استان تهران کدشون با عدد 2 شروع میشه یا مازندران با 1 که مشخص کننده مرکز اصلی استانی اونهاست.
باز هم بریم بالاتر! همه مراکز اصلی استانی به مرکز اصلی کشوری وصل میشن که یه کدی داره، کد ایران همون 0098 معروفه! کد مرکز اصلی آلمان 0049، آمریکا 001، و …
در واقع این شبکه متصل جهانی همون شبکه سنتی تلفن، PSTN، تلفن آنالوگ، تلفن سیمی، مخابرات عمومی، تلفن زمینی یا هر اسم دیگه ای که در بارش شنیدید هست.
همین شبکه ارتباطی سنتی و اولیه که زندگی بشر رو متحول کرد هنوز هم بستر و زیرساختیه برای خیلی از تکنولوژی های جدیدتری که تا الان باهاشون سرو کار داشتیم. اینترنت Dial-up که با یه مودم وصل میشدیم به شرکت های سرویس دهنده اینترنت و وقتی وصل میشدم تا بریم تو اینترنت خط تلفن اشغال میشد و سرعتش هم تو بهترین حالت بیشتر از 56 کیلو بیت بر ثانیه نمیشد! یا ADSL که فرقش با Dial-up اشغال نشدن خط تلفن و سرعت بالاترش بوده و تکنولوژی های جدید تر همه روی همین بستر زوج سیم مسی یا PSTN یا تلفن آنالوگ خلق شدن!
حالا اما به دلیل محدود بودن ظرفیت زوج سیم مسی، اغلب کشورهای دنیا رفتن به سمت جایگزین کردن اون با کابل فیبر نوری که ظرفیتش یا پهنای باند ارتباطیش اصلا قابل مقایسه با زوج سیم مسی نیست و به مراتب بیشتره! در واقع رشد و بلوغ این شبکه PSTN سنتی هم بر اساس رشد نیازهای ارتباطی این طوری اتفاق میفته.
این شبکه بعد از اختراع تلفن توسط الکساندر گراهام بل! از اواخر دهه اول قرن نوزده مورد استفاده قرار گرفت و از سال 1876 تجاری شد و به تدریج از سال 1900 به بعد در کل دنیا توسعه پیدا کرد.
فارسی 
English